Ontwapen!

HEt was supervet.
Bij aankomst ergens in de buurt van de noordkant van ‘t terrein zijn we de bossen in gegaan, en daar kruip door sluip door ‘t bos naar een hek tegesneakt. Er op af! Helaas was er supersnel veel smeris aan de ene (onze) kant, en een militair met hond aan de andere kant voor we er over heen konden komen.
Strategisch teruggetrokken het bos in, zonder verliezen aan onze kant.
En vandaar hebben we ze in de tang genomen. Enige tijd is een groot perceel in de buurt veroverd geweest, dat als bruggehoofd diende voor onze finaal offensief. Wederom met de zogeroemde hoofd in het gras kontje in de lucht manouvre hebben we positie gekozen, zijn we meerdere volksvijanden gepasseerd, hun in verbazing achterlatend, waardoor ze niks anders konden doen dan de achtervolging kiezen. Helaas voor hun!
Met ons kleine uberstealthcommando hebben we het wel voor elkaar gekregen 1 dappere over het hek te lanceren alvorens we werden overmeesterd door de dienaren van het grootkapitaal en verdedigers van een imperialistisch regime.
Gelukkig kwamen ze in bureau apeldoorn snel tot de conclusie dat we onschuldig waren, en zij degenen zijn die bloed aan hun handen hebben!

Toen niet, nu niet, nooit meer navo!

Blijkbaar was de smeris bij onze kant in slaap gevallen, of ze waren allemaal te veel bezig met de apeldoornse kant. Want wij, de Amersfoortbus, konden zo doorstomen naar praktisch de hoofdingang van het doelwit.
Na de tactische besprekingen over onze strategie in de bus, werden we op het bos en heide gebied gedropt. We hadden nadat voorzichtig onze chauffeur alle verdachte auto’s had omzeilt, slecht een auto-tje met vier stillen achter de bus aanhobbelen. Maar die konden niks doen en tandenverbijtend zagen ze hoe we het dichte bos indoken.

Nu was het nog maar een paar honderd meter rechtuuit lopend en we zouden bij het hek van de basis komen. Toen de stillen uitgestapt bleken en ons volgend, hebben we de vijfvingerige waaiertechniek uit de kast getrokken, ons verspreid en verstoppend van boom tot boom, kwamen we bij het hek aan.
Helaas hadden de stillen besloten na de versplintering van de grote groep, ons groepje gekozen om te volgen. ook omdat hoofd-in-het-gras-kontjes -in-de-lucht-manoeuvre ban DNHC een beetje te langzaam zou zijn, hadden ze ons toch weer snel gevonden en strak achter ons liepen ze mee.
Maar nu hebben de brutalen de halve wereld en wij ook! en wij wilden slechts het Gardense veld, om te demilitariseren. Dus voortvaardig gingen we verder met de knipschaar in de hand. Een paar knipten bij het hek snel een gat, en nog voordat de smeris “Halt Politie” had kunnen roepen liepen we met ons tweeen al op het terrein. Om te vertellen aan de aanwezige camoulage pakken, dat ze konden inpakken en vertrekken, we hadden het terrein gecollectiviseerd voor de burgers en wilden het weer ingebruik gaan nemen zoals het hoorde. Namelijk als natuurgebied wat verder met rust zou worden gelaten. Alleen snapten ze het niet, een duidelijk ik kan niks, ik wil niks, geen mij een uniform-probleemgevalletje.
We kregen al snel hulp van onze Boomklimmer, maar men wilde het maar niet begrijpen. Ondertussen probeerden meer mensne zihc bij ons te voegen, helaas lukte dat niet en was het gat in het hek snel afgeschermt door ME.
NAdat ze eindelijk de sleutels hadden gevonden van de hekken, werden wij aangehouden, terwijl zij (marechausse, smeris en dergelijke) erfvredebreuk pleegden. Tja ons terrein toch. Maar dat wilden zij niet luisteren.

Blijkbaar bleek met op het smerisbureau er toch anders over na te denken, want na slecht een paar uur, stonden we zonder dagvaarding of iets weer op straat te Apeldoorn. We moesten natuurlijk naar Amersfoort en bijna konder we de verleiding niet weerstaan om nog effe een bochtje te maken en nog een keer te gaan. Maar iedereen was voldaan en moe van het tikkertje spelen en levend stratego, dat we toch maar door gingen naar huis.
Om daar nieuw acties te gaan verzinnen voor de volgende keer.

Want we komen terug, tot daar het hele handeltje opgedoekt is, met nog meer mensen en met…?

“Toen niet, nu niet, nooit meer Navo!” (kwoot gejat van DBHC)